Lenkov. Rozdział 2.

Łódź, o której mówiła Hetty, faktycznie była łodzią, A raczej szopą na wodzie i jak się dowiedziałam, służyła do przesłuchiwania zatrzymanych. Miała połączenie satelitarne z biurem oraz wszelkie niezbędne narzędzia do efektywnej pracy. Byłam pod wrażeniem, musiałam to przyznać. Na ekranie w pokoju obserwacyjnym oglądałyśmy moment zatrzymania McDarren’a, dzięki kamerom umieszczonym na kamizelkach agentów. Poszło im bardzo sprawnie, zresztą facet nie stawiał oporu. Ku mojemu ubolewaniu, żadnej paczki przy nim nie znaleziono, a to znaczyło, że naprawdę będę musiała z nim porozmawiać. Pół godziny później Callen i Sam przywieźli kuriera na łódź. Zabrałam swoje notatki i poszłam do pokoju przesłuchań.

- Cześć, Evan – powiedziałam uprzejmie, zamykając za sobą drzwi.

- Olga – McDarren nie wyglądał na zachwyconego, że mnie widzi – Co ty tu robisz?

- Zdziwiony? – usiadłam.

- Może trochę – przyznał – Mam nadzieję, że nie masz żalu?

- Och, nie – machnęłam ręką – Wszystkie trzy kule trafiły w kamizelkę.

- Czego ode mnie chcesz?

- Chcę wiedzieć, komu doręczyłeś paczkę, która odebrałeś od tego człowieka – przeszłam do konkretów, pokazując mu zdjęcie komandora Daniells’a.

- Wiesz, że nie mogę ci powiedzieć. Mam zasady…

- Zasady? - prychnęłam – Nie pytaj co przewozisz i nie zaglądaj do paczki? – upewniłam się drwiąco.

- Mniej więcej – skinął głową.

- Evan, nie ściemniaj – spojrzałam na niego z politowaniem – Dobrze wiesz, co było w przesyłce. Zawsze byłeś ciekawski. Muszę wiedzieć, gdzie ją zawiozłeś. I kto był adresatem.

- Wymagasz ode mnie złamania tajemnicy korespondencji – teraz on kpił. Nie lubiłam tego. Podniosłam się i przysiadłam na blacie stołu.

- Posłuchaj mnie uważnie, McDarren – powiedziałam cicho, pochylając się w jego stronę – Jeśli nie powiesz mi, tego co chcę wiedzieć, wyślę cię do Guantanamo.

- Niby na jakiej podstawie? – oburzył się – Nic na mnie nie masz, jestem tylko kurierem…

- Jesteś Szkotem z brytyjskim paszportem – sprostowałam – Jeśli powiem „terrorysta” , jak myślisz, gdzie skończysz?

- Nie zrobisz tego…

- Nie? – uśmiechnęłam się lekko – A kto mnie powstrzyma?

- Cholera. Olga, ja nie jestem terrorystą…

- To, co mam na twój temat, mówi zupełnie coś innego. Więc przygotuj się na wizytę w Gitmo – wstałam. Złapał mnie za rękę i to był jego błąd. Błyskawicznie wykręciłam mu ramię i przygniotłam do stołu. Wiedziałam, że są tu kamery i w pokoju obserwacyjnym widać dokładnie co robię, ale miałam to gdzieś. Miałam tylko nadzieję, że Hetty powstrzyma swoich agentów przed wtargnięciem tutaj. Poza tym kończył mi się czas i nie miałam ochoty na cackanie się z tym durnym facetem – Posłuchaj, Evan – wzmocniłam chwyt. – Jeśli nie zaczniesz gadać, za pięć minut pojawi się tu żandarmeria, która bez zbędnych pytań, tylko na podstawie moich słów, wsadzi cię w samolot i przewiezie nad Zatokę Guantanamo. Ja pojadę z wami. – wycedziłam - A kiedy już tam będziemy, dostaniesz na własność małą, ciemną celę, żebyś mógł sobie przemyśleć, co zrobiłeś źle. A jeśli nadal nie zrozumiesz, osobiście podłączę ci akumulator do jaj. I nie myśl, że się zawaham. Znam jeszcze kilka innych sztuczek, żeby wydobyć potrzebne mi informacje. Uczyłam się od najlepszych. Więc jak będzie?

- Nie zrobisz tego – wystękał – Nie jesteś taka…

- Chcesz się przekonać? – uśmiechnęłam się złośliwie pod nosem. – Jeden telefon i twoje życie zamieni się koszmar.

- Kiedy ja nie mogę. Zabiją mnie.

- JA cię zabiję, jeśli nie zaczniesz mówić! – puściłam go i sięgnęłam po komórkę.

- Nie! Dobra. Przekonałaś mnie – usiadł ciężko, rozcierając bolące ramię.

- Adres – warknęłam.

- Rezydencja przy 13 Oak Grove w Lynwood. Na samym końcu ulicy…

- Kiedy?

- Dwa dni temu…

- No widzisz – spojrzałam na niego – Trzeba było tak od razu… - sięgnęłam po komórkę i wybrałam numer – Możecie go zabrać.

- Nie! – poderwał się gwałtownie – Obiecałaś!

- Nic ci nie obiecywałam – rzuciłam mu zimne spojrzenie i wyszłam, zabierając swoje notatki.

W pokoju obserwacyjnym przywitała mnie cisza i niezbyt zachwycone miny stojących tam agentów. Tylko Hetty wydawała się być niewzruszona.

- Jesteś wredną suką – odezwał się nagle Callen, patrząc na mnie z niechęcią.

- Jestem? – uniosłam brwi podchodząc bliżej.

- Groziłaś mu śmiercią i torturami.

- I? – wzruszyłam ramionami.

- Chcesz go wysłać do Gitmo, mimo, że zaczął gadać.

- Panie Callen, nie uważa pan, że nazywanie naszego gościa „wredną suką” wykracza poza ramy dobrego wychowania? – odezwała się Hetty z dezaprobatą w głosie.

- Daj spokój, Hetty – machnęłam ręką – A dla pańskiej wiadomości, agencie Callen – zwróciłam się bezpośrednio do mężczyzny – Nie wezwałam żandarmerii tylko policję. McDarren zostanie przewieziony do więzienia stanowego i tam pozostanie do zakończenia tej sprawy. Co z tym adresem, który nam podał?

- Kensi i Deeks już pojechali się rozejrzeć – odezwał się Sam – Zrobią wywiad i zobaczymy co dalej.

- Świetnie – zebrałam swoje papiery i wyszłam na zewnątrz. Musiałam odetchnąć świeżym powietrzem, bo czułam, ze zaraz się uduszę. Nienawidziłam siebie takiej.